Servet-i Fünun (Edebiyat-ı Cedide) Konu Anlatımı

Servet-i Fünun (Edebiyat-ı Cedide)

(1896-1901)

1896'da Recaizade Mahmut Ekrem'in önderliğiyle "Fenlerin Zengiliği" anlamına gelen "Servet-i Fünun" dergisi çevresinde toplanan sanatçıların meydana getirdiği bir topluluktur.Bu topluluk Divan Edebiyatına karşı yeni bir edebiyat oluşturma anlayışıyla "Edebiyat-ı Cedide" yani "yeni edebiyat" adıyla bir topluluğu meydana getirmişlerdir.Aşkı,karamsarlığı,içe dönüklüğü,hayal kırıklıklarını,üzüntüyü,melankoliyi eserlerinde işlemişlerdir.Toplumsal konulardan uzak kalmışlardır.Sanatçıları toplumsal konulardan uzak kaldıkları için bu edebiyat topluluğu,"yüksek zümre edebiyatı" veya "salon edebiyatı" olarak nitelendirilmiştir.Hüseyin Cahit Yalçın'ın "Edebiyat ve Hukuk" adlı makalesinden dolayı  Servet-i Fünun dergisi kapatılmıştır.Bunun sonucunda topluluk dağılmıştır.



Topluluğun Özellikleri:

• Sanat sanat içindir görüşünü benimsemişlerdir.
• Fransız Edebiyatı örnek alınmıştır.
• Sanatçılar toplumsal konulara yer vermemişlerdir.
• Bireysel konulara yönelmişlerdir.
• Türk Edebiyatı Batılı bir yön kazanmıştır.
• Şiirlerde aruzu kullanmışlardır.
• Beyit bütünlüğü yerine konu bütünlüğünü benimsemişlerdir.
• Şiir düzyazıya yaklaşmıştır.
• Batılı anlamda öykü ve romanlar vermişlerdir.
• Uyağın göz için değil,kulak için olduğu görüşü benimenmiştir.
• Romanlarda kişiler ve olaylar İstanbul'dan,seçkin topluluklardan seçilmişlerdir.
• Gazete ve tiyatroda gerileme vardır.
• Yapıtlarında ağır,süslü,sanatlı bir dil görülmüştür.

Dönemin Başlıca Sanatçıları:

 Tevfik Fikret

• Tevfik Fikret
• Cenap Şahabettin
• Halit Ziya Uşaklıgil
• Mehmet Rauf
• Hüseyin Cahit Yalçın